Het begon allemaal met die verschrikkelijk bijzondere en mooie Pilea. Ik kreeg een stekje van een mede-Instagrammer en het plantenvirus barstte los. Voorheen had ik wel wat planten in huis, maar ik had er eigenlijk nooit de aandacht voor die ze verdienden. Als ik er aan dacht, gaf ik ze een beetje water en als ze dood gingen, tja... Ze konden beter dood gaan dan ik, was mijn instelling.
Maar de Pilea Peperomioides, zoals de plant voluit heet in het Latijn, heeft me gegrepen. Omdat de plant niet veel voorkomt en moeilijk te verkrijgen is in Nederland voelde het alsof ik extra mijn best moest doen om dit plantje in leven te houden. Ik dacht na over de plaats waar mijn groene baby moest staan en ik gaf het op regelmatige basis water. Niet teveel, niet te weinig, ik probeerde het perfect te doen. En het wierp zijn vruchten af! Wat is leuker dan iets wat lukt na veel moeite en aandacht...?
Ondertussen zag ik op Instagram steeds meer unieke planten voorbij komen en soms zelfs een complete 'urban jungle'. Wauw, dat vond ik toch wel heel mooi in huis. Dat is een verrijking van je leefomgeving en hoe buitengewoon is het om een collectie aparte planten in huis te hebben? De collectie breidde zich uit...
Inmiddels heb ik mijn eigen 'urban jungle' en ik ben er erg trots op. Manlief kijkt het met lede ogen aan, want hoever gaat ze met deze nieuwe hobby of misschien wel obsessie? Geen idee, maar ik weet wel dat ik plezier heb in het verzorgen en zien groeien van mijn plantjes. Mijn Pilea groeit als een bezetene en geeft om de haverklap stekjes waar ik weer veel andere mensen blij mee kan maken. Mijn Monstera begint achterlijke vormen aan te nemen en ik heb zo veel geweldig groeiende plantjes in alle soorten en maten.
De plannen met mijn planten ontwikkelen zich ondertussen verder. Ik was altijd al gek op tuinieren en ik heb toch wel een grote wens. Als wij eindelijk ons droomhuis hebben gevonden dan staat het toch wel heel hoog op mijn verlanglijstje om een kas in de tuin te realiseren. En dan bedoel ik niet zo'n klein broeikasje waar je onder een stukje glas je zaadjes kunt laten ontkiemen. Nee, ik bedoel een levensgrote kas met druivenranken of andere exotische klimmers waar ik lekker kan dreutelen met plantjes, stekjes en zaden. Waar mijn potplanten kunnen overwinteren en waar ik mezelf helemaal kan verliezen in mijn liefde voor planten.
Laat ik voor het moment nog maar even doordromen en genieten van de plantenverzameling die ik nu heb. Afentoe zal er nog wel een klein lief plantje bijkomen. Die schuif ik tussen de rest, dan valt het wat minder op dat mijn collectie groeit in een eigenlijk te klein huis. De grote groene jongens koop ik als we verhuisd zijn, als we daar plek voor hebben.
Zo zie je maar dat mensen kunnen veranderen, in mijn geval van planten onnozele naar een planten freak... Een groene groet!
Maar de Pilea Peperomioides, zoals de plant voluit heet in het Latijn, heeft me gegrepen. Omdat de plant niet veel voorkomt en moeilijk te verkrijgen is in Nederland voelde het alsof ik extra mijn best moest doen om dit plantje in leven te houden. Ik dacht na over de plaats waar mijn groene baby moest staan en ik gaf het op regelmatige basis water. Niet teveel, niet te weinig, ik probeerde het perfect te doen. En het wierp zijn vruchten af! Wat is leuker dan iets wat lukt na veel moeite en aandacht...?
Ondertussen zag ik op Instagram steeds meer unieke planten voorbij komen en soms zelfs een complete 'urban jungle'. Wauw, dat vond ik toch wel heel mooi in huis. Dat is een verrijking van je leefomgeving en hoe buitengewoon is het om een collectie aparte planten in huis te hebben? De collectie breidde zich uit...
Inmiddels heb ik mijn eigen 'urban jungle' en ik ben er erg trots op. Manlief kijkt het met lede ogen aan, want hoever gaat ze met deze nieuwe hobby of misschien wel obsessie? Geen idee, maar ik weet wel dat ik plezier heb in het verzorgen en zien groeien van mijn plantjes. Mijn Pilea groeit als een bezetene en geeft om de haverklap stekjes waar ik weer veel andere mensen blij mee kan maken. Mijn Monstera begint achterlijke vormen aan te nemen en ik heb zo veel geweldig groeiende plantjes in alle soorten en maten.
De plannen met mijn planten ontwikkelen zich ondertussen verder. Ik was altijd al gek op tuinieren en ik heb toch wel een grote wens. Als wij eindelijk ons droomhuis hebben gevonden dan staat het toch wel heel hoog op mijn verlanglijstje om een kas in de tuin te realiseren. En dan bedoel ik niet zo'n klein broeikasje waar je onder een stukje glas je zaadjes kunt laten ontkiemen. Nee, ik bedoel een levensgrote kas met druivenranken of andere exotische klimmers waar ik lekker kan dreutelen met plantjes, stekjes en zaden. Waar mijn potplanten kunnen overwinteren en waar ik mezelf helemaal kan verliezen in mijn liefde voor planten.
Laat ik voor het moment nog maar even doordromen en genieten van de plantenverzameling die ik nu heb. Afentoe zal er nog wel een klein lief plantje bijkomen. Die schuif ik tussen de rest, dan valt het wat minder op dat mijn collectie groeit in een eigenlijk te klein huis. De grote groene jongens koop ik als we verhuisd zijn, als we daar plek voor hebben.
Zo zie je maar dat mensen kunnen veranderen, in mijn geval van planten onnozele naar een planten freak... Een groene groet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten